Ik ben een vrolijk en optimistisch mens. Ben erg gelukkig met wat ik heb en kan tegenslagen redelijk incasseren. Maar dan ineens overvalt het me. Zo zonder aanwijsbare reden. Dan voel ik me erg verdrietig en voel ik mij kilo’s zwaarder.
Overgang? ’t Zou kunnen, maar dat denk ik niet. Depressief, dipje? Nee hoor, ben nog steeds gelukkig. Moe? Ja, meestal wel, maar ik kan ook vrolijk moe zijn. Het gaat wel weer weg, maar raar vind ik het wel…
—
Reacties:
Even alles weer op een rijtje zetten. Er zijn altijd ergere dingen. Dik en wijdbeens te moeten waggelen …… zo heb jij even mazzel dat het niet zo is? En je schikken in het moment. Gisteren de hele middag op bed gelegen, terwijl ik zo veel plannen had, baal ik dan van maar kon niet meer wakker blijven … en ben dan weer blij dat ik de mogelijkheid heb om dan gewoon mijn bed in te duiken. Vandaag ben ik weer super fit, dus ga ik er weer tegen aan. Het blijft draaien, proberen alles naar positief te draaien en als dat al je insteling is is dat ook weer mazzel
Marmod (Email) (URL) – 15 06 08 – 12:06
Gelukkig zijn alle dagen niet gelijk en kun je na een “slecht” dagje vaak dubbel genieten van wat je wel kunt. Alles heeft een tegenovergestelde zijde. Het leuke daarvan is dat je extra van de positieve zijde kunt genieten wanneer je de negatieve hebt gehad. Wanneer geniet je meer van je gezondheid? Juist… wanneer je net ziek bent geweest.
Hanny – 15 06 08 – 20:00
Joh, wat herken ik jou in mij. Ken dat ook, dat heb ik al jaren (geen overgang, daar het ik het al te lang voor), zomaar verdrietig zijn en niet snappen waarom, soms ook wel snappen waarom, maar dat is een heel ander soort verdriet. Als je niet weet waarom, dat lijkt wel veel moeilijker en een veel dieper gat. Waardoor het komt, ik heb ook geen idee.
Janne Marie (Email) – 13 07 08 – 09:21
