Dit keer weer eens een digitale bijdrage.

Toen ik een jaar of 6 was heb ik een poosje bij mijn opa en oma gewoond. Mijn haar was al lekker lang gegroeid wat echt een hele klus was geweest. Mijn haar groeide, en groeit nog steeds, erg langzaam. Mijn oma vond het blijkbaar nogal lastig dat lange haar en het eerste wat ze deed was met mij de kapper bezoeken. En het toen populaire “rattekopje” werd geboren. Met slag en een “lekker” geurtje. Mijn moeder was laaiend. Het is jaren een heet hangijzer geweest in de familie.

Daarna is het haar weer gaan groeien uiteraard en zo nu en dan weer gekortwiekt. In het jaar 2000 had ik voor het eerst in mijn leven het haar tot aan mijn middel hangen. Ook die lengte werd pas bereikt na vele jaren. Toen werd het lastig dat lange haar. Zowiezo had ik het altijd in een staart hangen. Iets anders was nauwelijks mogelijk omdat het haar nogal zwaar en glad was. Vlechten, knoetjes, krullen of wat dan ook bleven dan ook nooit zitten. Ik bleef ook voortdurend achter de staart hangen. Of ik zat of lag met m’n rug tegen of op de staart en kon dan het hoofd niet draaien. Haarwassen was een megaklus. In maart 2000 besloot ik dan ook mijn haar voor het eerst na 20 jaar ofzo weer te laten kortwieken. Het haar in een vlecht… en KNIP…. daar ging ie…. Hij verdween in de la. Het heeft bijna een jaar geduurd voordat mijn haar een beetje in model viel. Omdat ik weet-ik-hoeveel jaar mijn haar alleen in een staart had gedragen was het haar er naar gegroeid en bleef die akelige draai erin zitten.

Nu zijn we 9 jaar verder na de grote KNIP. De staart ligt nog steeds in de vorm van een vlecht in de la. En mijn haar is tijdens mijn rol in het openluchtspel TABAK over het “dooie” punt heen gegroeid. We mochten niet naar de kapper. Nu heb ik het zo’n beetje in laagjes op mijn schouders hangen, en ja… er kan weer een klein staartje in.

Even een updeet… Na het plaatsen van dit berichtje heb ik besloten de vlecht te doneren. Ik heb deze opgestuurd en inmiddels een leuke brief terug ontvangen met daarbij een klein spiegeltje als presentje.

Marmod had bedacht dat het wel leuk zou zijn om een verpakking te zoeken en daarvan de afbeelding te gebruiken voor de PlaQuest van week 10 (2009). Na alle verpakkingen kritisch en zonder inspiratie-ingevingen te hebben bekeken kwam er uiteindelijk toch wat uit na het eten van lekkere pannenkoekjes.

Uit de verpakking afbeeldingen geknipt. Een oude Margriet uit 1954 erbij gehaald waarin een advertentie stond van pannekoeken (zonder n – veel lekkerder!). Een kantje, beetje gesso, een paar korenaren op een transparantje en een stukje geel papier… et voila…

Dit is ‘m geworden.