Ben ik zenuwachtig? Nee, dat niet. Onrustig ben ik. Ik wil graag die tribune zien, de lampen en het microfoontje ergens op mijn hoofd geplakt voelen. De kleren die ik aan moet hebben jeuken verschrikkelijk, ik loop bijna de hele tijd in 2 lagen kleding wat vreselijk warm is, maar ik vind het super! Die onrust een paar weken voor de premiere, dat vind ik minder leuk, maar zelfs dat weet ik niet zeker.
Ik ben ongeduldig, raak geirriteerd en kijk thuis tegen bergen klusjes aan waar ik maar niet door kan komen. Alles wat met de voorstelling te maken heeft trekt aan me. Daar moet ik bij zijn. Gelukkig bezit ik een filmcamera en heb ik een excuus om overal te verschijnen.
Ik wil publiek zien, artikels in de krant, met medespelers samen zijn, verdwijnen in het sfeertje wat bij de poel hangt. Zelfs die vervelende mugjes duld ik lijdzaam. Ze horen erbij. Nog 2 weken en dan mogen we eindelijk…..
—
Reacties:
Spannend hoor ….. ja de tijd voor dè dag is vast net zo leuk als het uiteindelijke applaus. Gewoon van genieten …. en zoveel mogelijk opslorpen mèt en zonder camera.
Marmod (Email) (URL) – 02 09 08 – 12:51
