We zijn nu alweer een paar weken terug uit Frankrijk. Het was weer een heerlijke vakantie en mijn hoofd zit ook weer vol met ideeën van al die inspiratie die ik heb opgedaan. Grote 1:1 ideeën maar ook op schaal, 1:12 in dit geval.
Een van mijn kinderwensen was dat ik ooit in een veld met klaprozen kon gaan zitten. Die wens was ontstaan tijdens het maken van een legpuzzel. Een foto met daarop een Frans huisje in een veld vol rode klaprozen… prachtig. Die wens is vervuld en thuisgekomen kwam ik ook in mijn achtertuintje een aantal klaprozen tegen.
Geen veld vol (dan had ik niet naar Frankrijk gehoeven hè?) maar enkele bosjes zo langs de schutting. Nu een aantal weken later bloeien ze nog steeds.
Omdat ook het maken van miniatuurbloemetjes een grote liefhebberij van mij is (hier mijn miniaturen-weblog) kon het niet anders dan dat ik klaproosjes wilde maken natuurlijk. Dit zijn ze geworden, 1:12 Zo’n 7 cm hoog.
We zijn weer terug uit Frankrijk. Heerlijk met ons blauwe volkswagencamperbusje langs en door de mooiste plaatjes gereden. De zon achterna en vluchten voor dreigende onweersbuien. Mistral-winden gierden ons om de oren, nachtegalen en kikkers hielden ons soms wakker. Maar mooi was het zeker. Mij meestal te warm, maar daar schijn je niet over te mogen klagen LOL. Ik mijd de felle zon en de schaduw is mijn vriend. En weer een kinderwens vervuld. Ach het zijn maar kleine wensjes maar het gevoel is heerlijk. Als kind had ik een legpuzzel met daarop een oud (Provencaals) hutje midden in een groot papaverveld. Daar wou ik heen… midden in dat rood/groene veld zitten. Nou, papavervelden genoeg in Frankrijk. Al zijn de boeren er niet zo blij mee. De Lavendel bloeit bijna, maar pas in juli volop. Dus paarse velden heb ik gemist. Wel zijn we naar een Lavendelboerderij geweest. Nu kan ik ook distilleren, alleen nog bakken vol “Lavendin” kweken….
Ik kreeg een tip van een vriendin (Margriet) om het “Palais idèal” in Hauterives te bezoeken. Ook dat hebben we gedaan. Erg leuk om te zien hoe een Franse postbode (Ferdinand Cheval) zijn eigen fantasiepaleis inelkaar heeft geknutseld. Verder naar de Provence geweest, het gebied ten zuiden van de Mont Ventoux en naar de Franse Alpen, Gorges du Verdon. Een imposante kloof gevormd door de rivier de Verdon. De Gieren vliegen je daar vlak boven je hoofd en je wordt duizelig van de steile diepte aan je voeten. Een aanrader…
Natuurlijk veel gewandeld, dorpjes bekeken, verdwaald in de donkere steegjes van Bonnieux, gelezen, gereden en gelachen… teveel om op te noemen. Ik kom dan meestal doodmoe thuis van zo’n vakantie… Thuis kan ik weer luieren 😉
Mijn art-journals stonden stoffig te worden in de boekenkast. De volle, maar ook de nieuwe met nog maar 2 dubbele pagina’s gevuld. Eerste paasdag ben ik weer gaan zitten kliederen en plakken en heb een verse Easter-spread gemaakt. Een dubbele pagina dus in een soort van Paas-sfeertje. Ik vond het weer heerlijk om te doen dus de volgende dubbele pagina zal waarschijnlijk niet al te lang op zich laten wachten. Ben toch min of meer gekluisterd aan het binnen-zijn. De Berkenpollen verdwijnen pas na een fikse regenbui.
Hier zijn de pagina’s tot nu toe van mijn art-journal “Fun”. Het boek is zelf gebonden en de omslag en de eerste 2 spreads zijn een jaar geleden gemaakt. Zoals gewoonlijk ben ik nooit tevreden over het resultaat en vind het daarom ook nog steeds moeilijk om ze te laten zien. Maar ja, ze zijn wat ze zijn, en niets anders… Eigenlijk heb ik dat niet in de hand. Het ontstaat gewoon en de resultaten zijn niet altijd dat wat ik ervan verwacht. Dat is nou juist ook het leuke en verrassende aan deze hobby. Niet teveel nadenken en gewoon doen. Heb ik een half jaar niet gedaan dus…
Al jaren is ook filmen en monteren een hobby van mij. Toneel, prive, trouwerijen, verjaardagen, korte clipjes over diverse onderwerpen, muziekavonden, noem maar op… er gaat veel mijn lens binnen en vervolgens in een gemonteerd jasje op DVD of Youtube. Zo zonder achtergrond of opleiding heb ik mijzelf vanalles aangeleerd. Op het Net vind je genoeg materiaal en antwoorden om steeds verder te komen en meer te leren.
Maar gisteravond had ik “les” van een heuse prof. Hoe is dat zo gekomen….. 14 Maart zijn we begonnen met de repetities van het nieuwe “Iepenloftspul Simke”. De uitvoeringen hiervan zijn in september. Het is het 3e openluchtgebeuren in Harkema. Van de 2 vorige spelen heb ik tijdens de repetitieprocessen allerlei opnames gemaakt en “making of” DVD’s gemaakt. Dit jaar hebben we in ons team een acteur, Dick Jansen, die o.a ook programmamaker is en in het bezit van veel kennis en goeie professionele apparatuur. Dit seizoen verdelen we dus een beetje de taken en gaan we al samenwerkend alles vastleggen op de gevoelige band.
Eén van de doelen is een aantal afleveringen “Simke Nijs” te maken. In het Fries een aantal korte flitsen over van alles en nog wat rond het Iepenloftspul. Gisteravond is het eerste Nijs op Youtube gezet. Na een aantal uren samen filmen, monteren en mijnerzijds veel informatie verwerken is dit het resultaat:
De tranen rollen nog niet, maar er zit wel een dikke kluit ergens halverwege maag en mond… hij gaat weg, mijn caravan. Einde verhaal… een wens die nu niet uit komt. Uren heb ik gesloopt, gezaagd, getimmerd, geschuurd, geverfd. En ja, dat wat af is, is mooi. Vind ik dan. Allerlei spulletjes verzameld, genaaid, gemaakt. Helaas pindakaas…
Hij lekt. Het is te moeilijk, te zwaar en misschien ook te kostbaar om dat te repareren. Kan het lek niet eens vinden. Er lagen spulletjes nat beschimmeld op de tafel, de verf bladert af in de natte hoek. Ik ben er klaar mee. Ik ga niet nog een lente (niezend, want hij staat naast een Berk) en een zomer mijn ziel en zaligheid geven aan dat ding.
Ben ‘m nu aan het leeghalen, met mijn snoet op onweer. Ik ben niet aanspreekbaar want dan ga ik brullen. Ik doe het rolgordijn naar beneden in de keuken, want dan zie ik ‘m niet meer. Nu maar hopen dat iemand zo lief is om hem te willen hebben en af te halen. Helemaal voor niks, leuk als lila jeugdhonk of zo…. 😉
Ik zat achter mijn bureautje mijn dingetjes te doen en was met een balletje putty aan het spelen. Putty is een soort van erg zachte klei waarmee je kunt “ontstressen” LOL. Kneden, rollen, uittrekken, stuiteren, overal opplakken en weer lostrekken… noem maar op. Het goedje wordt niet hard en wanneer je het neerlegt zakt de massa in tot een platte “vlek”.
Tijdens het spelen met dat spul dacht ik aan de muisjes van Marian Koning (Mamamuis). Zij is op 1 januari begonnen met het maken van haar 1e muisje. Zij wil in het jaar 2011 elke dag een muisje maken en is nu inmiddels met muis 53 bezig denk ik. Ze heeft een speciaal weblog hierover: 365muizen.
En omdat ik nogal met miniatuurtjes bezig ben kreeg ik plots het idee een minimuisje te maken. Snel uitproberen met dat wat ik bij de hand had… de putty. Een iniminimuisje van 5 millimeter is het geworden. Snel op een euro gezet. Hij begon al in te zakken. In rap tempo een foto gemaakt en muisje was al niet meer 🙁 Helemaal ingezakt tot een zielig hoopje blauwe prut op een euro.
Ik ben uiteraard van plan om meer muisjes te maken, en ook ander klein grut, van klei uiteraard en niet van putty 😉
De foto van dit putty-muisje heb ik opgestuurd naar Mamamuis. Op haar weblog heeft zij ook een “gastmuizendomein“. Iedereen kan haar mailen met een foto van een zelfgemaakte muis, voor in de 365 muizengalerij.
